ràmene 1 , nm: arràmene*, ràmine 1, ràmini Definitzione (a/c. no tenet pl.) genia de metallu orrubiastu, elementu chímicu de símbulu Cu, númeru atómicu 29, pesu atómicu 63,57: lassat passare bene meda s'elétricu e po cussu dh'impreant po fàere filos de currente; istrégiu de arràmene Frases teniat padedhas, cassarolas e frissiolos de ràmine ◊ cussu tenet monedas de prata, de brunzu e de ràmine 2. in cuchina bi teniat su ràmene apicau: sartàghinas, lapioledhos e àteru Terminologia iscientìfica mtl Tradutziones Frantzesu cuivre Ingresu copper Ispagnolu cobre Italianu rame Tedescu Kupfer.

«« Torra a chircare